ایالات متحده آمریکا در انقلابهای “بیداری اسلامی”، از ظرفیت جهادی احزاب اسلامگرا در مبارزه با نظامهای دیکتاتوری حاکم استفاده کرد، اما وقتی این احزاب در صدد کسب قدرت برآمدند، خود را در برابر یک پروژه رسانهای از قبل آماده دیدند و به جای آنکه “حکومت اسلامی” را پیاده کنند، یا مانند مصر ، بزرگانشان را در زندانها و بازداشتگاهها دیدند و یا مانند تونس و عراق ، خود را در محاصره تظاهراتها و اعتراضات.